Sunday, December 13, 2020
Thursday, November 8, 2018
ඡන්දෙ දිනුවොත් ජනපති සමඟ ඉදිරි අවුරුද්දත් වැඩ කරන බව රනිල් කියලා...
දැම්ම කියවන්න වැඩි දුර තොරතුරු මෙන්න......
මෙතැන කිලික් කරන්න්↴
http://kudoflow.com/4M5s
 |
Friday, June 29, 2018
BTC ලේසියෙන්, Free මිළදී ගනිමු
Free mining site, sign up and more Earn
https://www.wormminer.com?ref=159479https://ethonline.io/113559
Saturday, September 23, 2017
ඇමරිකාවේ නාලිකාවක් වන History නාලිකාව හරහා සිදු කරනු ලැබු ගවේෂණාත්මක ලෝක අර්තකතනය යන තේමාව හරහා ලෝක සත්‍යයන් අවධාරණය කිරිමේ බලාපොරොත්තුව මත ලෝකයේ අභිරහස් ස්ථාන හා පිටසක්වල ජීවීන් පිළිබදව සිදුකල පර්යේෂණාත්මක තිර රචනය ආශ්‍රය කොට ගනිමින් පිටසක්වල ජීවීන් යයි නම් ලද පිරිසක් සිටිත්ද?..අතීතයේ සිට පෘථිවිය පිටසක්වල ලෝක සමග සම්බන්දතා පැවැත්වීද?..යන්න විද්‍යාත්මක විචාරයට එක්වන්න......දෙවන කොටස
නිහඩ කලාපය 1930 Earn free bitcoin
ගණන්වලදී මුලින්ම හදුනා ගනු ලැබුවේ මෙක්සිකානු ගුවන් නියමුවෙක් වෙන ෆ්රැන්සිස්කෝ
සරාවියා විසිනුයි.ඔහු පැවසුවේ ප්‍රදේශය හරහා පියාසර කරත්දී සිය රේඩියෝව අත්භූත ආකාරයෙන් ක්‍රියා
විරහිත වූ බවයි.ඔහු එය මෙක්සිකෝවේබර්මියුඩා ත්‍රිකෝණයයයි පැවසුවා.එය පිහිටා
තියෙන්නේ එකම සමාන්තර අක්ෂාංශයක.28 සහ 26 අක්ෂාංශ.එක නිසා ඒක සම්බන්ධ වෙනවා ඊජිප්තු
පිරමිඩ සමග.ඉතින් ඒ මුළු අංශය පුරාම,සම්බන්ධයක්
තියෙනවා වගෙයි පෙනෙන්නේ.ලෝකයේ විවිධ තැන්වල ඇතිවෙන අසාමාන්‍යතා සමග විද්‍යාඥයන්
හැටියට අපි පුහුණු වෙලා ඉන්නේ සැකසංකා සහිතව හිතන්නයි.සමහරවිට අපි ඉපදිලා
තියෙන්නෙම එහෙම වෙන්න පුළුවන්.අපි ඇත්තටම කිසිම දෙයක් විශ්වාස කරන්නේ නෑ.දන්නවද, කිසිම දෙයක් ඔප්පු
කරන්න බැහැ ඇත්තටම සාක්ෂි ලැබෙනකම්.හැබැයි මට කියන්න පුළුවන් පොලවේ මතුපිට චුම්බක
ක්ෂේත්‍රය සුළු ප්‍රතිශත වලින් වෙනස් වෙනවා
යැයි මහාචාර්ය පී එච්, ඩී සේරා සීගර්
පවසයි.
නිහඩ කලාපය සම්බන්ධ අමුතු සිදුවීම් වලින් එකක් සිදුවූයේ
1970 ජුලි 11 වෙනිදා ඒ.ජ. ගුවන් හමුදාව ඇතීනා මිසයිලයක් දියත් කල දිනයේයි. ග්‍රීන්
රිවෙර් යූටාහි ඔවුගේ
හමුදා මෙහෙයුම් මධ්‍යස්ථානයක සිට මිසයිලය සකස්කොට තිබුනේ සැතපුම් 700 දුරින් නිව්
මෙක්සිකෝහි වයිට් සෑන්ඩ්ස් මිසයිල් ක්ෂේත්‍රයට වැටෙන්නයි. එහෙත් පැහැදිලි නොකළ
කුමක් හෝ හේතුවක් නිසා ඇතීනා මිසයිලය වයිට් සෑන්ඩ්ස් මිසයිල් ක්ෂේත්‍රය පසුකොට
සැතපුම් සියගණනක් නිහඩ කලාපය දෙසට ගමන් කලා.ඒක ගමන් මාර්ගයෙන් පිට ගියා විතරක්
නෙමේ ඒක හොදටම වැඩි දුරක් ගියා.හරියට ඒක ඒ දිහාවට අරන් ගියා නැතිනම් ඇදිලා ගියා
වගේ,ආකර්ෂණය වුනා වගේ.නාසා ප්‍රකාෂකයෙක් පවා කිව්වා ඒක අමුතුයි කියලා.මේක ඒ ප්‍රදේශයට
ඇදලා ගත්තා වගෙයි කියලා.ඒක එහෙට කඩා වැටිලා කෑලි වලට කුඩු වෙලා ගියා.ඒත් සමහරුන්
පවසන්නේ අත්භූත ආකාරයෙන් නිහඩ කලාපය වෙත ඇදගනු ලැබුවේ මේ මිසයිලය පමණක් නොවන බවයි.පෞරාණික
ගගනගාමී මතධාරින් විශ්වාස කරන්නේ උල්කාෂ්ම අසාමාන්‍ය ලෙස වැඩි ගණනක් මෙහි කඩා වැටී
ඇති බවයි.සාක්ෂි වලින් පෙනෙන හැටියට නිහඩ කලාපය මොකක් හරි බලවත් බලශක්ති වෝටෙක්ස්
ප්‍රදේශයක්.වචනාර්ථයෙන්ම උල්කාෂ්ම සහ වෙනත් අභ්‍යවකාශ සුන්බුන්නුත් මේ උතුරු
මෙක්සිකෝවේ කුඩා ප්‍රදේශය තුලට ඇදගන්නා මේ ප්‍රදේශයේ ඉහල චුම්බකත්වයක් තියෙනවා.ඒක
විද්‍යාවෙන් ඔප්පු වෙලා තියෙනවා.අපි දන්නවා මේ මුළු ප්‍රදේශයේම චුම්බක සලකුණක්
තියෙන බව උල්කාෂ්ම වගේ විශාල වස්තූන් ඇද ගන්න තරම් ඒක ශක්තිමත්ද ලෝගන් හොක්ස් පවසන
ආකාරයට මං හිතන්නේ අපිට තව පර්යේෂණ ඕන කරනවා මං හිතන්නේ නෑ එහෙම පර්යේෂණ කෙරෙන
බවක් දැනට වසර 3000කට පෙර ඇරබී අනසාසි සංස්කෘතිය අද ඇමරිකාවේ උතුරු ප්‍රරදේශයෙහි
පදිංචිව සිටියා.අනසාසි යන්නෙහි තේරුම පෞරානිකයෝ යන්නයි.ඔවුන් තරු කෙරෙහි විශාල අවධානයක් යොමු
කරන ලදි. ක්‍රි. ව 1054දී සුපර්නොවා පිපිරීමක් පොලවට දර්ශනය වූ බව විද්‍යාඥයන්
සොයාගෙන තිබෙනවා.බොහෝ අය විශ්වාස කරන්නේ මේ සිද්ධිය පිළිබද හදුනාගත හැකි ප්‍රථම
රූපය සොයාගෙන ඇත්තේ අනසාසි ගුහා නිවසක් තුල බවයි.නිහඩ කලාපයට දකුනෙන් මායා ඇතුළු
වෙනත් සංස්කෘතීන් සතුවද මෙයට සමාන ආකාෂික සිදුවීම් ගැන පුදුම සහගත ලෙස
සවිස්තරාත්මක දැනුමක් තිබී ඇති බව වාර්තා වෙනවා.මෙම සංස්කෘතීන් දෙකම කිසියම්
ආකාරයකින් තොරතුරු හුවමාරු කරගත්තා විය හැකිද?ඔවුන් සැතපුම් දහස් ගණනකින් වෙන්
වෙලා ඉන්නේ.ඒත් උතුරේ අනසාසිත් දකුණේ මෙසෝ ඇමරිකානුවන්නුත් නිහඩ කලාපය සොයාගෙන ඒක
භාවිතා කළා සංස්කෘතීන් දෙකේ හමුවීමේ ස්ථානයක් හැටියට.අපිට හිතා ගන්න පුළුවන් රාත්‍රියේ
තාරකා අධ්‍යයනය කරන තාරකා රටා අදින
කෙනෙක්ට දකින්න ලැබෙන දෙයක් තමයි අහස හරහා වැටෙන උල්කාෂ්ම. තමන්ගේ ප්‍රශ්න
වලට උත්තර එන්නේ අහසෙන් කියලා හිතා ඉන්නවානං සමහරවිට ඒ අය මේ වැටෙන උල්කාෂ්ම
හොයාගෙන ගිහින් ඒවා කෙළෙවර වුනේ කොහෙන්ද කියලා හොයාගනියි.ඒවා කල්පිතය තමයි, එහෙත් මේ සංකෘතීන්
අතරේ දකින්න ලැබෙන අනිත් සබදතා මොනවද?ඒවා ආකාෂමය
සම්භවයක් ඇති දේවල්ද?අපි අනසාසි සහ
දකුණේ මෙසෝ ඇමරිකානුවන්ගේ පෞරාණික විශ්වාස දිහා බැලුවොත් අපි දන්නවා අහසෙන්
පැමිණෙන අහස් මිනිසුන් ගැන ලොකු විශ්වාසයක් තිබුන බව මේ අමුත්තන් අහසෙන්
පැමිණියානම්,කවුද ඔවුන්? මේ සත්වයන්
උස සමාන කමක් තියෙනවා සුදුමැලි හමක් සුදු
කොණ්ඩයක් තියෙන අයයි යනුවෙන් වාර්තාවල දැක්වේ.ඒක අදුරු හමක් කළු කොණ්ඩයක් තියෙන, එම ප්‍රදේශ වල ඉන්න මිනිස්සුන්ගේ
දකින්න ලැබෙන දෙයක් නෙමේ.ඒත් ඔවුන්ගේ දෙවිවරු බොහෝ දකුණු ඇමරිකානු
විස්තර සමග ගැලපෙනවා. පුරාවෘත වලට අනුව මෙම
"අහසෙන් ආ අමුත්තන්"පෞරාණික මිනිසුන්ට තමන්ව දකින්න ඉඩ සලසා
දුන්නා.අදත් ඔවුන් තමන්ව දකින්න ඉඩ සලසා දෙනවා විය හැකිද?වාර්තා ගණනාවක්
තියෙනවා හදුනා නොගත් පියාසර වස්තු ගැන. නිහඩ කලාපය තුල ඇතැම්විට වඩා ප්‍රමුඛතම සහ
ජනප්‍රියම වාර්තාව සෙබයෝස් ටවුමෙන් ආ එක වෙන්න පුළුවන්.ගිම්හානයේ අවසන් භාගයේ හවස්
වරුවක ටවුමේ මිනිස්සු කීප දෙනෙක් දුටුවා වස්තුවක් අහසේ පාවෙනවා ටවුමේ කෙලවර.ඔවුන්
ඒක විස්තර කරන්නේ එය මීටර් 100ක් පමණ පළල්,වෛවර්ණ දිලිසෙන එලි සහිත,කිසිම දෙයක් නොකර,නිකම්ම කාන්තාරයේ පාවෙවී තිබුන බවයි.ටික වෙලාවකට පස්සේ
ඒක නිකම්ම පිටත් වෙලා නිහඩ කලාපය තුලට යන්න ගියා.
මමත් හිතනවා ඉහල
හදුනා නොගත් පියාසර වස්තු ක්‍රියාකාරකම් දර්ශනයවීම් අස්වාභාවික සිදුවීම් ගැන අදත්
පැමිණෙන වාර්තා සමග සමහරවිට සම්බන්ධයක් ඇති.සමහරවිට ඒ වෝටෙක්ස් එකක් වෙන්න ඇති.සමහරවිට
මාන අතර ද්වාරයක් වෙන්න ඇති.අපිට ඒක පැහැදිලි කරන්න බැහැ.ඒත් ඒ ප්‍රදේශයේ මොකක් හරි අසාමාන්‍ය දෙයක් තියෙනවා.පිටසක්වලයන්ට
හැකිද මේ චුම්බක වෙනස හදුනාගන්න?ඒවා පෞරාණික අමුත්තන්ට
ප්‍රයෝජනවත් වෙලා තියෙනවද, මං
පිටසක්වලයක්නං අවුරුදු 10000කට ඉස්සර මෙහෙට එන්න පැහැදිලිවම ඒ කාලේ මාර්ග සිතියම්
තිබුනේ නැහැ.කොහොම වුනත් මට භාවිතා කරන්න පුළුවන් පෘතුවිය මත ඇති අසාමාන්‍ය චුම්භක
ලක්ෂ කිසියම් ආකාරයක ස්ථාන ලකුණු හැටියට.එතකොට මං අපහු එත්දී මේ ස්ථාන ලකුණු මට මග
පෙන්වයි පෘතුවියේ එහෙට මෙහෙට පාර හොයා ගන්න.පෘතුවිය මත ඉහල චුම්බකත්වයක් තියෙන
තැන් තියෙනවා.එහෙත් චුම්භක මට්ටම්,ආකාශ දෙවිවරු ගැන පුරාවෘත්ත,මෑත කාලින හදුනා නොගත්
පියාසර වස්තු දර්ශනය වීම් මෙහි ද්වාරයක් ඇති බව ඔප්පු කරයිද?වඩා සෘජු භෞතික සාක්ෂ්‍ය
සපයන?ලිමා, පීරු සිට සැතපුම්
800ක් නිරිත දිගින් ටිටිකාකා විලෙහි ඉවුරු අසල ලොව පුරා සංචාරකයන් පුදුමයට පත් කල ස්ථානයක්
තිබෙනවා වතාවත් කිරීම සහ යාඥා කිරීම සදහා යකැදුරන් තවමත් පැමිණෙනවා. මෙම උස්
සානුවෙහි පිහිටා ඇති පාෂාණ බිත්තියට පරපුරෙන් පරපුරට ඔවුන් සිදුකල ආකාරයෙන් එය
හදුන්වන්නේ පුවෙර්ටා ඩේ හයුමාගා නැතිනම් දෙවියන්ගේ දොරටුව ලෙසයි.මෙතන දකින්න ලැබෙන
දේ හරි පුදුම සහගතයි.මෙතන විශාල දොරක් තියෙනවා ගලහි කපන ලද.පෙනෙන්නේ ඒක දොරටුවක්
වගෙයි ඒත් ඒකෙන් කොහේටවත් යන්න බෑ.වචනාර්තයෙනම නාදුනන තැනක අඩි 400 උසින් ඒත් ඒ
පාශානය මත පැහැදිලිවම පෙනේනවා අති දැවැන්ත සෘජුකොනාශ්‍රයක් කපලා අයින් කරලා
තියෙනවා.ඒ සෘජුකොනාශ්‍රයේ මැද්දේ පතුලේ දොරක් වගේ පෙනෙන දෙයක් තියෙනවා.පීරූහී
ස්වදේශිකයෝ ඇත්තෙන්ම මේ තැන හදුන්වන්නේ දෙවියන්ගේ දොරටුව කියලයි.ඒත් මොකටද දොරක්
හදන්නේ නිකම් පාෂාණ තුලට කිසිම තැනකට යන්න බැරි විදිහට මොකක් හරි ක්‍රමයක් තියෙන්න
ඕනේ ඒ දොර හරහා යන්න.ඉන්කා පුරාවෘතවලට අනුව ප්‍රථම ශ්‍රමණ රජු අමාරු මුරු මේ
ද්වාරය හරහා ගමන් කල බවයි කියවෙන්නේ.දොර ක්‍රියාත්මක කිරීම සදහා විශේෂ වස්තුවක්
භාවිතා කිරීම මගින් තාරකා දොරටුවක් බවට පරිවර්තනය කරමින් ගමන් කළ බවයි.පුරාවෘතවලට
අනුව මේ තාරකා දොරටුව ක්‍රියාත්මක කරලා තියෙන්නේ ස්වර්ණමය තැටියක් භාවිතා කරලා.මේ
රන් තැටිය අහසෙන් වැටුන එකක්.කතාවේ හැටියට ඉන්කා වරුන්ගේ ප්‍රථම ශ්‍රමණ රජු මේ
දෙවියන්ගේ දොරටුවට රන් තැටිය අරගෙන ගිහිල්ලා ඒක විශේෂිත විවරයක් ඇතුලට බස්සලා මාන
අතර ද්වාරයක් විවෘත්ත වෙලා එයා ඒක හරහා ගිහින්.ආයි කවදාවත් දකින්න ලැබිලා නෑ.එතන
හිටපු යකදුරා පැවසුවා ඒක තමයි හරියටම වුනේ කියලා.දෙවියන්ගේ දොරටුව අධ්‍යනය කලපුරාවිස්ද්යාඥයන්
සොයාගෙන තිබෙනවා දොරටුවේ මැද කුඩා රවුම්
හැඩති ගිලා බැස ඇති තැනක් .ඇතැමුන් අනුමාන කරන්නේ මෙම ගිලා බැස ඇති තැන රන්තැටිය තබන ලද තැන විය
හැකිය කියායි.ඒක ඇත්තටම චිත්‍රපටිවල තියෙන
එකක් වගේ.මේ උපකරණය රනින් සහ වටීනා ද්‍රව්‍ය වලින් හදපු එකක් කියලයි
කියවෙන්නේ ඒක අයිති කෙනාට,මේ ස්ථානය
කිට්ටුවට ඇවිත් ක්‍රියාත්මක කරන්න පුළුවන්.එතකොට එක්කෝ දෙවියන් එක්ක කතා කරන්න
පුළුවන් නැත්නම් දෙවියෝ ඔවුන් ලගට එනවා.අපි හැමෝවම පුහුණු කරලා තියෙනවා ආ, ඒ සේරම අහඹු ඒ ඔක්කොම
හිතළු විතරයි කියලා.විකාර මොනවා හරි වුනා තාරකා දොරටුවේ ප්‍රශ්නෙදි හිරු තැටියට මොකක්
හරි ආකාරයක පිටසක්වල සම්බන්ධයක් තිබුනා වෙන්නත් මේක ගමන් කිරීමට ඉඩසලසන, තාක්ෂණික උපකරණයක්
වෙන්නත් පුළුවන්.ඒකෙ තේරුම පුද්ගලයෙක්ව භෞතිකව සැගවුන මානයකට රැගෙනයාම සහ ආපහු
රැගෙන ඒම නැත්නම් පෘතුවියෙ සිට ඒ තාරකා දොරටුව හරහා ගිහින් ප්‍රාදේශීය පුරාවෘත්ත
වලට අනුව අභ්‍යවකාශ සොහොයුරෝ ලෙස හැදින්වූ,
මෙම ශ්‍රමණ රජවරු පැමිණ තිබෙන්නේ වෙනත් ලෝකවල සිට බවයි
පැවසෙන්නේ.ඔවුන් මෙහි පැමිණියේ දෙවියන්ගේ දොරටුවෙන් විය හැකිද? ඔවුන් ආවේ වෙනත් තාරකා
මණ්ඩල වලින් වෙනත් ග්‍රහලෝක වලින් අපේ භාෂාවේ වචනයක් තියෙනවා "චකාණා"
කියලා ඒ තමයි සමහර තාරකා මණ්ඩලඉදකණු කුරුසය,ඔරායන් පටිය,හත්දින්නත් තරු වගේ.එක
වැඩිමහල්ලෙක් කිව්වා,"මේ තමයි ගෙදරට
යන පාලම" කියලා ඉතින් මේකේ හරය තමයි,මේ ඔක්කොම
පෙනී සිටීම්,මේ අභ්‍යවකාශ
සොහොයුරෝ එක්ක සම්බන්ධයි.එහෙත්, මේ දොර ක්‍රියාත්මක
කිරීමේ උපකරණයක් ඇත්තටම තිබිය හැකිද?එසේ නම් ද්වාරය
කොහේට විවෘත්ත වන එකක්ද?පෞරාණික
ගගනගාමී මතධාරීන්ට අනුව දෙවියන්ගේ දොරටුව වෝම් හෝල් එකක එක කෙලවරකුයි.එක්කෝ
විශ්වයේ වෙනත් කොටසක් හා සම්බන්ධ වන නැත්නම් වෙනත් මානයක් හා සම්බන්ධ වන එකක් විය
හැක.වෝම් හෝල් කියන්නේ සාපේක්ෂතා වාදයට අනුව කල න්‍යායාත්මක සංකල්පය තමයි ඇත්තටම කාල
අවකාශය සම්බන්ධ බව විවිධ කාල අවකාශ සම්බන්ධ වෙලා තියෙන බව කුඩා නාලයක් මගින් එහෙම
දෙයක් හදලා තියෙනවානං විශ්වයේ බොහොම දුරස්ථ තැන්වලට කෙටිමගක් තියෙනවා.වෝම්හෝල්
කියන්නේ න්‍යායාත්මක භෞතික විද්‍යාවේ පිළිගත් අංගයක්.එහෙත් ඇත්තටම ඒවා පැවතුනාද ලෝකයේ
ඇතැම් වඩාත්ම අභිරහස් ස්ථාන වල තාරකා දොරටු තිබෙන බවත්,ඒවා පෞරාණික යුගවල
පැවතුන බවත් යන අදහස අපිට දකින්න ලැබෙනවා බොහොම පුරාවස්තුයි, නිරූපණය කිරීම්නුයිවල කෙනෙක්
දොරක් හරහා ගමන් කරන ආකාරය නැත්නම්,
මොකක් හරි ශක්ති මූලාශ්‍රයක් හරහා ගමන් කරන ආකාරය.පෞරාණික
මිනිසා තාක්ෂණය තේරුම් ගත්තේ නැහැ.අපි වෝම් හෝල් තිබිය හැකිද කියලා තේරුම් ගන්න
උත්සහා කරනවා වගේම.ඒක මොකක් හරි දොරක් අපේ මානයත් තවත් එකකකුත් අතරේ.
Earn free bitcoin">
ඇමරිකාවේ නාලිකාවක් වන History නාලිකාව හරහා සිදු
කරනු ලැබු ගවේෂණාත්මක ලෝක අර්තකතනය යන තේමාව හරහා ලෝක සත්‍යයන් අවධාරණය කිරිමේ
බලාපොරොත්තුව මත ලෝකයේ අභිරහස් ස්ථාන හා පිටසක්වල ජීවීන් පිළිබදව සිදුකල
පර්යේෂණාත්මක තිර රචනය ආශ්‍රය කොට ගනිමින් පිටසක්වල ජීවීන් යයි නම් ලද පිරිසක්
සිටිත්ද?..අතීතයේ සිට පෘථිවිය පිටසක්වල ලෝක සමග සම්බන්දතා පැවැත්වීද?..යන්න විද්‍යාත්මක
විචාරයට එක්වන්න......පළමු කොටස
ලොව වටා ඇතැම්
ස්ථාන,විද්‍යාඥයන්
සහ උගතුන්ව නිරුත්තර කොට
තිබෙනවා.දශක ගණනාවක තිස්සේම නිහඩ කලාප,දෙවියන්ගේ
ද්වාරය,,සහ බර්මියුඩා
ත්‍රිකෝණය වැනි ස්ථාන මෙම අත්භූත
තැන්වලට පැමිණෙන
පුද්ගලයන් විශ්වාස කරන්නේ අතීතයේදී පිටසක්වල සත්වයන් මෙහි පැමිණ ඇති බවයි.එය සත්‍යනම්? පෞරාණික
පිටසක්වලයන් ඇත්තෙන්ම සහය වුනාද,අපේ ලෝකය හැඩගස්වන්නට?එසේ
නම්...ඔවුන් ඒකරාශී වුනාද,විශේෂිත ස්ථාන
වටා? ලෝකයේ වඩාත්ම
අභිරහස් ස්ථාන සමහරක් ගැන පෞරාණික පිටසක්වල ආගමනයන් ගැන වඩා හොද වැටහීමක් තුලින් රහස්
එළිදරව් කරගත හැකි වේවිද,
,ඇතැම්විට ලෝකයේ අභිරහස් ස්ථාන සියල්ල අතරින්,වඩාත්ම ප්‍රකට, නැතිනම් කූප්‍රකට,ස්ථානය විය
හැකියි,
බර්මියුඩා ත්‍රිකෝණය.
,දශක ගණනාවක් පුරා මියාමි, පෝටරීකෝ, සහ බර්මියුඩා
අතර වර්ග සැතපුම් 500,000 පමණ ආවරණය
කරන මේ මුහුදු ප්‍රදේශය
නිරුත්තර කළා විද්‍යාඥයන් මෙන්ම අත්දැකීම් සහිත නාවිකයන්ව,හමුදා
පරීක්ෂකයන්ව පවා.ගුවන් යානා අතුරුදහන් වීම්,විවිධාකාර අමුතු ආලෝකයන් දර්ශනය වීම් ආදී
අද්භුත ජනක දෑ සිදු වෙමින් පවති. ෆිලිප් කොපෙන්ස් ලේඛක/පරීක්ෂක ජනමාධ්‍යවේදියාගේ
අදහසට අනුව මහා ගොඩක් අමුතු දේවල් හැම දේම ගොනු වෙනවා අත්ලාන්තික් සාගෙරේ මේ පුංචි
මුල්ලට.නැව් එනවා සම්පූර්ණයෙන්ම හිස් වෙලා.කිසිම කලබලයක් වුන බවට ලකුණු නෑ.ඒත්
නාවිකයෝ ඔක්කොම අතුරුදහන් වෙලා.මේ ඇත්තම ඇත්ත දේවල්.ඒවා වාර්තාවල තියෙනවා.ඒ
පැහැදිලි නොකල දෙයක්
නැව් සහ
ගුවන්යානා අතුරුදහන් වෙන්න කුමක්ද හේතු
වුනේ. සලකුණක්වත් නොතබා ඇයි ගගන සහ ජලයාත්‍රා උපකරණ ක්‍රියාවිරහිත වන්නේ නැතිනම් දිශාව වෙනස් වෙන්නේ ඉබේටම අයිතිහාසික
නාවික වාර්තා බර්මියුඩා ත්‍රිකෝණයේ අභිරහස් බොහෝ පුද්ගලයන් සිතා සිටිනවාට වඩා පැරණි
බව පෙන්වනවා.සාගර ගවේෂණවල මුල්ම කාලයේ පටන්ම නැවියන් අමුතු දර්ශනයවීම් දැක
තිබෙනවා.ඇත්තටම, බර්මියුඩා ත්‍රිකෝණය
ගැන දැනුවත් බව ඇරඹුණේ ක්‍රිස්ටෝපර් කොලොම්බස් සමගයි.විරල යාත්‍රිකයෙක් සහ
කීර්තිමත් නාවිකයෙක් නිසාම ඔහු ඉතාම වැදගත් මෙන්ම වටිනා පුද්ගලයෙකි.ඔහුගේ අලුත්
ලෝකයට ගමන් කිරීම ගැන වූ ලොග් වාර්තා ඉතාම නිවැරදියි.කෙසේ වෙතත් කොලොම්බස් බර්මියුඩා
ත්‍රිකෝණය කියන ප්‍රදේශයට ඇතුල්වීමත් සමගම ඔහු වාර්තා කරලා තියෙනවා මාලිමා අක්‍රමවත්
වීම් මෙන්ම අමුතු ආළෝකයන්,අමුතු කාලගුණ තත්වයන් පිළිබදව එම නිසාම බර්මියුඩා ත්‍රිකෝණයේ
කතාව 21 වන සියවස
ඉදිරිපිට ඇරඹුන නවීන ජනප්‍රිය මිත්‍යාවක් නොවන බව පැහැදිලියි. මිනිසුන් එම ප්‍රදේශයට
ගමන් කිරීම ගැන වාර්තා ඇති තරම්ම.කොලොම්බස් ගෙන් වසර 450කට පසු 1945 දෙසැම්බර් 5 වෙනිදා ඇමරිකානු
හමුදාව බර්මියුඩා ත්‍රිකෝණයේ වඩාත්ම වික්ෂිප්තකරවන සුළු අභිරහස දකිනු ලබීය.සැන්දෑ 2:00ට පමණ ඒ.ජෙ ටෝර්පිඩෝ
බෝම්බ යානා පහක් ෆොර්ට් ලව්ඩර්ඩේල් ෆ්ලොරිඩා හී පිහිටි නාවික
කදවුරකින් දෛනික පුහුණු අභ්‍යාසයක් සදහා පියාසර කළා. එහෙත් පැය දෙකක මෙහෙයුමේ වැඩි
කාලයක් ගතවීමට පෙර ගුවන් යානා පහම හදිසියේම අතුරුදහන් වූවා.අබිරහස තවත් වර්ධනය
වූවේ නාවික හමුදාව මුදා ගැනීමේ යානාවක් යැවු විට එයද අතුරුදහන් වූ විටයි.පුහුණු
ගුවන් නියමුවන් විසින් පදවනු ලැබූ ගුවන්
යානා හයක් සම්පූර්ණයෙන්ම අතුරුදහන් වූවා.හැමෝම ඒක බොහොම අමුතු දෙයක් හැටියට
සැලකුවා.දැන් මේ නවීන යුගයේ,අපිට රේඩාර් තියෙනවා.අපිට රේඩියෝ
තියෙනවා.ඒත් ගුවන් යානා පහක් අතුරුදහන්
වුනා.දැන් ප්‍රශ්නේ තමයි
කොහෙද ඒවා ඔක්කොම ගියේ?ඇත්තටම ඒක
හරියට අපේ තලයෙන්,වෙනත් තලයකට ඒවා
ඇදලා ගත්තා වගේ. ඉතින් පැහැදිලිවම ඒ වෙනත් තලය මොකද්ද කියන එක තමයි
බර්මියුඩා ත්‍රිකෝණයේ අභිරහස.පසුගිය කාලය පුරා කිහිප දෙනෙක් මෙම සිදුවම් වලින්
දිවි ගලවාගෙන තිබෙන අතර ඒ අතර ඇමරිකානු ගුවන් නියමු බ්රූස් ගර්නන් විශේෂ වේ.1970දී ගර්නන්, ඔහුගේ පියා සහ
ව්‍යාපාර සගයෙක් සමග බහාමාස් සිට ෆ්ලොරිඩා දක්වා පියාසර කලා.ගර්නන් වාර්තා කළා ඔවුන්ගේ
යානයට කෙලින්ම ඉදිරිපසින් ඇති අමුතු වලාකුලක් ගැන.පසුව, ඔහු එයට ළං
වත්ම,ගර්නන්
පවසන්නේ වළාකුල ඩෝනට් හැඩති කුහරයකට නැතිනම්
සුළියකට හැරුන බවයි.මුලදී උමග විශාලයි.ඒත් පස්සේ ඒක වේගයෙන් කුඩා වෙන්න ගත් බවත්
තව දුරටත් විස්තර කරන ගර්නර්,මං උමගට ඇතුල් වුනාම පුදුමාකාර දෙයක් සිද්ධ වුනා.එක
පාරටම රේඛා වගයක් හැදුනා. ඒක හරියට රයිෆල් එකක බටේකින් බලනවා වගෙයි.මොකද ඒ රේඛා
වාමාවර්තව හෙමීට කැරකෙනවා තව මං තද විද්‍යුත් ධාරාවගයක් දැක්කා.ඒවා හරියට නිවී
නිවී පත්තු වෙන ෆ්ලෑෂ් ලයිට් වගේ.මට පෙනුනේ මේ අමුතු අළු -කහ පාටට හුරු මීදුමක්
විතරයි.මං ඒකට කියන්නේ විද්‍යුත් මී දුම
කියලා.මං දැක්කා මගේ උපකරණ අක්‍රමවත් වෙලා බව.ඒ එක්කම මට දැනුනා මේ අදහන්න බැරි
සංවේදනයක්.
ගර්නන්
පවසන්නේ අවසානයේ ඔහු උමගෙන් පිට වූ විට ඔහු මියාමි ගුවන් පාලක ඒකකයට රේඩියෝ මගින්
ඇමතුවත්,ඔවුන්ට ඔහුගේ
යානය රේඩාර් තිරයේ සොයාගත නොහැකි වූ බවයි.එයින්
මිනිත්තු තුනකට විතර පස්සේ රේඩාර් පාලක නැවතත් රේඩියෝවෙන් ඇමතුවා.එයා හරිම
සතුටට පත්වෙලා හිටියේ.එයා මාව මියාමි වලට ඉහලින් අදුනාගෙන.මට ඒක විශ්වාස කරන්න
බැරි වුනා.මොකද මං පියාසර කලේ මිනිත්තු 33ක් විතර නමුත් මියාමිවලට යන්න හරිනං පැයයි විනාඩි 30ක් විතර යන්න ඕනේ.කාලයත්
තැනත් අතර එවන් විෂමතාවක්,එසේම
පිටසක්වලයන් මෙවන් ආකාරයේ ද්වාරයන් භාවිතා කරනවා විය හැකිද පෘතුවියට පැමිණීමට?
ඇල්බට්
අයින්ස්ටයිගේ සාපේක්ෂතා වාදයට අනුව එය විය හැක්කක්.ගුරුත්ව ශක්තිය මගින් අවකාශය
නැවිය හැකියි යන අයින්ස්ටයින්ගේ සිද්ධාන්තයන්ට අනුව,පිටසක්වල යානා බර්මියුඩා ත්‍රිකෝණය වැනි මෙම
ස්ථාන වලින් කිසියම් අයුරකින් වැඩි
බලශක්ති අරෝපනයක් ලබාගන්නවායයි යන්නත්,එමගින් විශාල
බලයක් යොදවා ගමන් කිරීමට හැකිවන බවත්,වොර්ප් වේගයක් කිව්වැකි මේ තැන්වලින් අමතර ශක්ති අංශු උකහාගගෙන ඔවුන්ට
අවශ්‍ය තැනට යන්න හැකිය යන්නත් හොදටම වියහැකි දෙයක්.ශක්තිය උත්පාදනය කරන ඕනම
අවස්තාවක,විශේෂයෙන්ම
ඉහල තලයකින් උසස් මානයකින් ඒක එන්නේ භ්‍රමණය වෙමින් එම ශක්තියට ගමන් කිරීමට පසුකම්
සලසමින් කරකැවෙන්න සහ භ්‍රමණය වෙන්න ගන්නවා. ඉතින් අර්ථදැක්වීමෙන්ම එවන් ශක්ති
විප්‍රේෂණයක් වෝටෙක්ස් එකක් වෙනවා.(සුලියක්)ඉතින්, වොටෙක්ස් එකකුයි ද්වාරයකුයි කියන්නේ එකම
දේයි.න්‍යායාත්මකව බැලුකල වෝම්හෝල් විශ්වය පුරා පිහිටා ඇති නිසා මෙම ආකාරයේම
ද්වාරයන් පෘතුවිය මත කුඩා ප්‍රදේශ තුල පිහිටා තිබෙනවා විය හැකිද?එසේ නම් අසාමාන්‍ය
විද්‍යුත් චුම්භකත්ව මට්ටම් ඒවා හදුනා ගැනීමේ යතුරද?
මේවා තුළ හැමතිස්සෙම
පැහදිලි නොකළ වාෂ්පයක් හෝ වලාකුලක් හා සම්බන්ධ විද්‍යුත් චුම්බක සන්සිධියක්
තියෙනවා.මේ සංසිද්ධිය හදුනා නොගත් පියාසර වස්තුන් අපගේ මානයේ පෙනීසිටීමත්
නොපෙනීයාමත් දක්වනවා.බර්මියුඩා ත්‍රිකෝණය මෙම පිටසක්වලයන් විසින් භාවිත කරන එවන්
අන්තර් මාන ද්වාරයක් වීම බොහොම විය හැකි දෙයක්.හදුනා නොගත් පියාසර වස්තු දක්නට
ලැබීම් සහ නැව් සහ ගුවන් යානා අතුරුදහන් වීම් ගැන වාර්තා නිසා ඇතැමුන් පවසන්නේ
බර්මියුඩා ත්‍රිකෝණය දෙපසටම ඇරෙන ද්වාරයක් බවයි.
එහෙයින් පෞරානික
ගගනගාමී මතධාරීන් පවසන ආකාරයට වෙනත් ලෝකවල සත්වයන් පෞරාණික යුග වල සිටම එය මෙහි
පැමිණීමට භාවිතා කලානම් දිනයක අපටද මෙම කෙටි මාර්ගය ඔවුන් වෙත යාමට භාවිතා කල හැකි
බවයි.ඇත්තවශයෙන්ම බර්මියුඩා ත්‍රිකෝණ මුහුදේ ද්වාරයක් ඇත්නම් තවත් ඒවා ගොඩබිමෙහි
තිබිය හැකිද?එල් පාසෝ, ටෙක්සාස් වලින් සැතපුම්
400 දකුණෙහි උතුරු මෙක්සිකොවෙහි දුරස්ථ රළු ශුෂ්ක කාන්තාර ප්‍රදේශයේ සබායෝස් ටවුම
ආසන්නයේ ප්‍රදේශ වැසියන් විසින් හදුන්වන්න සොනා ඩෙල් සිලන්සියෝ නැතිනම් නිහඩ කලාපය
ලෙසයි.මෙය පෘතුවිය මත අත්දැකීමට ලැබුන අමුතුම අත්දැකීම් වල කේන්ද්‍රයක්.එහෙදි
කිසිම දෙයක් වැඩ කරන්නේ නෑ.සෙල් ෆෝන් එකක් අරන් ගියොත් ඒවා වැඩ නොකර යනවා.රේඩියෝවක්
අරන් ගියොත් ඒක නතර වෙනවා.මාලිමාවක් අරන් ගියොත් කටුව වටේට කරකැවෙනවා.ඒක හරිම
අමුතුයි.අමුතු ගල් තියෙනවා හැමතැනම.අමුතු විකෘත්ති වුන සත්තු කාන්තාරේ මේ හරියේ
ජීවත් වෙනවා. එතන ඉන්නකොට අමුතු පොපියන ගතියක් දැනෙනවා
තව කොටස් ඉදිරියට
තව කොටස් ඉදිරියට
Anuradhapura was first settled by Anuradha, a follower of Prince Vijaya the founder of the Sinhala race. Later, it was made the Capital by King Pandukabhaya at about 380 B.C.According to the Mahavamsa, the epic of Sinhala History, King Pandukabhaya’s city was a model of planning. Precincts were set aside for huntsmen, for scavengers and for heretics as well as for foreigners. There were hostels and hospitals, at least one Jain chapel, and cemeteries for high and low castes. A water supply was assured by the construction of tanks, artificial reservoirs, of which the one named after the king itself exists to this day under the altered name of Baswakkulam.
It was during the reign of King Devanampiya Tissa (250 – 210 B.C.) that the Arahat Mahinda, son of the great Buddhist Emperor Asoka, led a group of missionaries from North India to Sri Lanka. With his followers he settled in a hermitage of caves on the hill of Mihintale – the name which derives from Mahinda’s own.The new religion swept over the land in a wave. The King himself donated land for a great monastery in the very heart of the city which was also his own Royal Park – the beautiful Mahamegha Gardens.The Buddhist principality had had but a century to flourish when it was temporarily overthrown by an invader from the Chola Kingdom of South India. The religion, however, received no set-back.
At this time far away on the southeast coast, was growing up the prince who was to become the paladin of Sinhala nationalism: Dutugamunu (161 – 137 B.C)
At this time far away on the southeast coast, was growing up the prince who was to become the paladin of Sinhala nationalism: Dutugamunu (161 – 137 B.C)
For his entire martial prowess, King Dushta Gamini must have been a man of singular sensibility. He built the MIRISAVETI DAGOBA and the mighty Brazen Palace, which was nine stories high and presented to the Mahasanga (order of monks). But, the RUWANVELI DAGOBA, his most magnificent creation, he did not live to see its completion.
Two more, at least, of the Anuradhapura Kings must be mentioned – if only because some of the greater monuments are indisputably attributable to them.
The earlier of these was Vattagamani Abhaya (Valagamba) (103 & 89-77 B.C.) in the first year of whose reign Chola invaders again appeared and drove him temporarily into hiding. For fourteen years, while five Tamil Kings occupied his throne, he wandered often sheltering in jungle caves. It is recorded that as in his plight as he passed an ancient Jain hermitage, an ascetic, Gin called and taunted him. “The great black lion is fleeing!” Throughout his exile the gibe rankled. Winning the Kingdom back at last, he razed Giri’s hermitage to the ground, and built the ABHAYAGIRI Monastery. The name is a wry cant on his own name and the tactless hermit’s as well as (meaning mountain of fearlessness) a disclaimer of his cowardice!
Next came the heretic king Mahasena (274 – 301 A.D) who built Sri Lanka’s largest Dagoba JETAWANARAMA (World Heritage Site), a much complicated irrigation system and 16 vast reservoirs (tank) like MINNERIYA, even today which irrigate thousands of acres of paddy land.
Anuradhapura was to continue for six hundred years longer as the national capital. But as the protecting wilderness round it diminished with prosperity and internecine struggles for the royal succession grew, it became more and more vulnerable to the pressures of South Indian expansion; and the city was finally abandoned and the Capital withdrawn to more secluded fastnesses.
But the monuments of its heyday survive, surrounded by such beauties as they become the past: the solemn umbrage of trees, the silence of cold stone, and the serenity of the sheltering sky.
Anuradhapura Featured Videos
Anuradhapura Highlights
Ruwanweliseya in Anuradhapura
The construction of Ruwanweliseya was prophesied by the great Buddhist missionary Maha Thera Arhath Mahinda, who brought Buddhism to Sri Lanka from India during the reign of King Devanampiya Tissa (250-210 BC).
Having heard of the prophesy of Maha Thera Mahinda to the effect that a great Stupa would be built by a great king at a certain location at Anuradhapura, King Devanampiya Tissa had an inscription pillar planted at the said location narrating the prophesy.
A little more than a century later, the inscription pillar was destined to be found by a fitting hero: King Dutugamunu (101-77 B.C.), who rescued the Sinhalese Buddhist nation from the Dravidian invader. “The Hero of the Nation” wasted no time and commenced the construction of Ruwanweliseya also named Maha Stupa or Ratnapali Stupa or Swarnamali Stupa.
Having heard of the prophesy of Maha Thera Mahinda to the effect that a great Stupa would be built by a great king at a certain location at Anuradhapura, King Devanampiya Tissa had an inscription pillar planted at the said location narrating the prophesy.
A little more than a century later, the inscription pillar was destined to be found by a fitting hero: King Dutugamunu (101-77 B.C.), who rescued the Sinhalese Buddhist nation from the Dravidian invader. “The Hero of the Nation” wasted no time and commenced the construction of Ruwanweliseya also named Maha Stupa or Ratnapali Stupa or Swarnamali Stupa.
Following the declaration of the king that no work at the great stupa should go unrewarded, a streak of luck dawned on the pious king: a rich vein of Silver was discovered at a village subsequently renamed Ridigama meaning Village of Silver in Sinhala. The construction of the stupa cost the king 6.4 million coins in wages alone.
Standing at a circumference of 370 feet and a height of 180 feet, Ruwanweliseya, the third largest stupa of Sri Lanka, is the focal point of the Maha Vihara, the first monastery of Sri Lanka. It is believed that a considerable amount of relics of Buddha is enshrined in this glorious stupa, built in replicating the shape of a bubble of water. At the eastern entrance to the stupa is a statue of King Dutugamunu. According to the records made by Fa Hsien, the Chinese Buddhist monk, who toured Sri Lanka in the 5th century CE, Maha Vihara monastery housed no less than 3000 Buddhist monks.
Since the death of King Dutugamunu, “The Hero of the Nation”, the great stupa had been renovated by a succession of Sinhalese kings till King Nissanka Malla (1187-1196 AC). By the 19th century, Anuradhapura, once the greatest monastic city of the world, also named Anurogrammon, by the Greek cartographer Claudius Ptolemy (90-168 AD) was deserted; Ruwanweliseya was in ruins.
In the year 1893, a patriotic and pious Buddhist monk called Naranvita Sumanasara Thera supported by a community of humble villagers in the region, took upon the Herculean task of reconstructing the great stupa. The community resulted in forming a society called Ratnamali Chaityawardhana Society.
In the year 1893, a patriotic and pious Buddhist monk called Naranvita Sumanasara Thera supported by a community of humble villagers in the region, took upon the Herculean task of reconstructing the great stupa. The community resulted in forming a society called Ratnamali Chaityawardhana Society.
Brazen Palace in Anuradhapura
Today, all we have are 1600 stone pillars in 40 rows of the Brazen Palace. A great gleaming roof, made of copper, slanting down to all four sides from the centremost point gave shelter to 1000 windowed chambers in 9 stories rising to a height of 150 feet.
According to the Mahavamsa, the great historical Chronicle of Sri Lanka:
“A thousand well-arranged chambers were in the prasada, overlaid with various gems and adorned with windows. The king had a gem-pavilion set up in the middle. It was adorned with pillars consisting of precious stone, on which were figures of lions, tigers and so forth, and shapes of devatas. A bordering of a pearl network ran round the edge of the pavilion and thereon was a coral vedika.” (Ch. 27)
“A thousand well-arranged chambers were in the prasada, overlaid with various gems and adorned with windows. The king had a gem-pavilion set up in the middle. It was adorned with pillars consisting of precious stone, on which were figures of lions, tigers and so forth, and shapes of devatas. A bordering of a pearl network ran round the edge of the pavilion and thereon was a coral vedika.” (Ch. 27)
That was during the reign of King Dutugamunu, ‘The Hero of the Nation”. Such was the splendour of the monumental Brazen Palace built on the location of the chapter house called Mahamucala Malala consecrated by Maha Thera Mahinda, the apostle of Gauthama Buddha who devoted his lifetime to propagating Buddhism in ancient Lanka.
Adjoining Lohapasada or Brazen Palace are ruins of an Alms-hall called Catussala of the Buddhist monks of Mahavihara monastery. At the eastern corner of these ruins is a rice boat, a 45 feet long vessel cut into a slab of rock that could contain alms to at least 3000 monks at a time. The rice boat corresponds well with the narration of the Chinese Buddhist scholar Fa-Hsien. According to him, there were 3000 monks at the Maha vihara monastery at Anuradhapura.
Sri Maha Bodhi Tree in Anuradhapura
It is hard to believe – but there is no shadow of doubt at all – that this small tree with limbs so slender that they must be supported on iron crutches, is the oldest historically authenticated tree in the world (2,250 years).
It has never since been without its hereditary attendants and care, to the very end, of the country’s kings. As lately as the reign of King Keerti Sri Rajasingha, a wall was built around the tree. In 1966 it was enclosed with a golden railing.
The great ancient Sinhalese Buddhist monuments of Anuradhapura are clustered around this Peepal tree (ficus religiosa) called Sri Maha Bodhi, a sapling of the Peepal Tree at Buddha Gaya, Northern India in whose shelter Gautama Buddha attained supreme enlightenment.
The sapling was brought to Sri Lanka by Buddhist nun Sanghamitta, the daughter of King Asoka of India during the 3rd Century B.C. To the north of the well protected and well adorned tree are three great monasteries: the Mahavihara, the Abhayagiri and the Jetavana.
Abhayagiri Monastery in Anuradhapura
Abhayagiri Monastery spreading over an area of 200 hectares, was founded by King Valagamba also known by Vattagamini Abhaya (109 BC-89-77 BC) following his ascent to the throne for the second time, having the Dravidian invaders put to sword and fire. The monastery was built following the destruction of the Jain hermitage, whose ascetic Giri had taunted King Valagamaba while he was fleeing from invaders from Southern India 14 years back. The monastery was donated to Buddhist monk Thera Mahatissa as a token of gratitude for the moral and material support extended to the king, at a time of adversity, in exile building an army to regain his kingdom.
The main stupa at Abhayagiri Monastery , Abhayagiri Stupa was built over a footprint of Buddha. The Bo tree at the monastery is an off-shoot of the Sri Maha Bodhi tree also at Anuradhapura. Standing at 370 ft in height, when it was first built, Abhayagiri Dagoba was the second tallest dagoba in Sri Lanka. During its glorious days, Abhayagiri Monastery was home to one of the finest libraries in the world. In memory of the Chinese Buddhist monk Fa-Hsien who studied the Buddhist manuscripts therein in the 5th Century CE, a new museum was established by the Chinese government so that the archaeological treasures discovered in the recent excavations could be deposited and displayed.
Samadhi Buddha in Anuradhapura
The 2m tall Buddha statue, popularly known as the Samadhi statue is a masterpiece of Sinhalese sculpture of Buddha in meditative posture carved in stone during the 4th century. It was one of the four Buddha statues placed around a Bodhi tree facing the cardinal directions. Belonging to the Abhayagiri monastic complex, the statue is sculptured out of dolomite marble seated in virasana and displaying the pose known as dhyana mudra. The hollow carved eyes were formally inset with crystals or precious stones.
Excavations conducted at the site revealed that the statue belonged to the fourth century and was one of the four statues originally placed around a Bodhi tree growing there.Late Indian Prime Minister Jawaharlal Nehru who had visited the site was so taken up with the serenity of the statue, that it made a lasting impression on him for the rest of his life. It is said during the period of his imprisonment by the British colonialists, Nehru found solace in meditating upon an impression of Samadhi statue.
Kuttam Pokuna (Twin Ponds) in Anuradhapura
Kuttam Pokuna or the twin ponds, a monument of great beauty and superior engineering, was built for Buddhist monks at Abhayagiri Vihara for their daily baths. On architectural grounds, the ponds are assigned to the period between 8th and 10th century. The larger pond is 132 ft in length and 51 ft in breadth while the smaller pond is 92 feet in length and 51ft in breadth. The depth of the ponds are 18 feet and 14 feet respectively.
The supply of water to Kuttam Pokuna first flows into an enclosure built above the level of the ponds. The enclosure channels the water into the smaller pond through a stone carved Makara (English: dragon). The smaller pond, in return feeds the larger pond of Kuttam Pokuna by means of a duct below the ground level. At the northern end of the smaller pond is a fine sculpture of a five hooded cobra carved in stone. The cobra or Naga is a symbol of the guardian of water.
The Mirisawati Dagoba in Anuradhapura
Mirisawati Dagoba was built by King Dutugamunu (161-137 BC), “The Hero of the Nation”, following the water festival held on the seventh day of the victory of the Great War that rescued the nation from the Southern Indian Kingdom of Chola. Mirisawati Dagoba was the first monument built by the king following his consecration.
The location of the great stupa, according the great historical narrative, Mahavamsa, is of exceptional significance.
On the seventh day of the water festival at the Tissa rainwater reservoir, the King planted his spear, the royal standard containing a Relic of the Buddha, on the shore and laid his clothes. On his return from the bath at the reservoir, the king couldn’t pull out the spear off the bank. In spite of the repeated attempts the spear couldn’t be retrieved. Having read the miracle as an omen, on the location enshrining the spear containing the relic of Buddha, was built the Mirisavati Dagoba and monastery.
Having completed the construction in three years, the king donated the Viharaya to the Buddhist monks. He also declared the dagoba was built in repentance of his failure to offer a portion of pepper curry in alms giving to the Buddhist monks. He had eaten it first.
Isurumuniya in Anuradhapura
Isurumuniya Temple, built by King Devanampiyatissa, is located close to the Royal Pleasure Gardens by the side of Tisaweva (Tissa rainwater reservoir). The Isurumuniya temple, built partly into a cave with a lovely pool in the front and with a boulder forming the rear wall, is a treasure-trove of exquisitely carved stone sculptures.
The rock face bordering the rear of the pond is well adorned with a couple of exquisite rock carvings. One is of a herd of Elephants giving the impression of their playful antics in the pond. The sculpture has also captured the majesty of the leader elephant of the herd. The other one is of a noble horseman and his horse. The horseman’s right hand rests on his raised right knee.
Also at the temple is a celebrated sculpture on a slab of granite called ‘Isurumuniya lovers’. This has now been shifted to the Isurumuni Archaeological Museum. The lovers are identified as King Dutugamunu’s son Saliya and his non-royal consort Asokamala, the ultimate lissom women with matchless beauty. Saliya forfeited his royal titles for the sake of his lover. The stepping stone at the entrance called Sanda Kada Pahana (English: Moon stone), the guardstones at the entrance to the temple and the balustrades are exquisite carvings done in stone.
The Thuparama Dagoba in Anuradhapura
Thuparama dagoba, 20m in height and 60ft in diameter, one of the smallest of ancient stupas was built by King Devanampiya Tissa in the third century BC. Thuparama dagoba is believed to enshrine the collar bone relic of Buddha. By the seventh century, the stupa was renovated by King Aggabodhi the second in the 7th century.
The graceful monolithic pillars surrounding it once upheld a circular roof making the shrine a Vata Dage (Circular – Relic – house) a characteristically Sinhalese architectural feature.
The roof doesn’t exist today. Originally constructed in the ancient architectural tradition of a “paddy – heap” shape, its present “bell” shape dates to renovation in the 1862.
To the south-east of Thuparama dagoba are the ruins of a hospital as it is evident by the presence of an intact medicinal trough, an oil bath cut into a slab of stone.
